Ταξίδι στην Αιθιοπία εν μέσω πανδημίας.

2021-04-04

Φύγαμε από το χωριό της φυλής ευτυχώς χωρίς περαιτέρω προβλήματα αλλά από την μια πλευρά τους δικαιολογώ γιατί διεκδικούν περισσότερα χρήματα από τις επισκέψεις των τουριστών. Φανταστείτε ότι όλη η ομάδα μας 5 άτομα έδωσε 75€ συνολικά από τα οποία εκείνοι πήραν τα 24 €!!! Τα υπόλοιπα ήταν για τους ξεναγούς,το φύλακα,την είσοδο στο εθνικό πάρκο και για την κοινότητα.

Κατά την επιστροφή μας από το χωριό μας έπιασε και λάστιχο!! Κάτι που είναι τόσο συνηθισμένο εδώ με τέτοιους δρόμους που έχουν. Είχαμε όμως οδηγό με μεγάλη εμπειρία και άλλαξε τη ρεζέρβα μέσα σε 15 λεπτά !!!!

Πήγαμε για φαγητό ξανά στο Besha Gojo restaurant που μας άρεσε την προηγούμενη μέρα για να κάνουμε ένα καλό γεύμα πριν ξεκινήσουμε με βορειοανατολική κατεύθυνση στη πορεία μας προς την Χαράρ.

Αυτή τη φορά δοκίμασα το κρέας με το ρύζι και τα λαχανικά μαζί με μια σαλάτα που αν και έπρεπε να τις αποφεύγουμε μου είχε λείψει.

Η πορεία μας προς τη Χαράρ από την Jinka ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα που ήθελε 15 ώρες οδήγησης που με τις στάσεις και τις συνθήκες έγιναν 20 ώρες! Λόγω της κατάστασης δεν υπήρχαν πτήσεις κάθε μέρα από jinka προς Harar μέσω Addis Ababa οπότε ήταν η λύση που είχαμε.

Αν και ήμασταν δύο μέρες στους δρόμους όταν φτάσαμε στη πόλη της Harar ξεχάσαμε τα πάντα.

Αρχικά εκείνη τη νύχτα τη περάσαμε στο Arba Minch στη Netsanet pension που δεν το προτείνω με τίποτα γιατί δεν έχουν κουνουπιέρες στα κρεβάτια και παλεύαμε όλη νύχτα με τα κουνούπια.

Φάγαμε όμως πρωινό σε ένα κοντινό ξενοδοχείο το Bekele Molla hotel το οποίο ήταν υπέροχο και ειχε φανταστική θέα στη λίμνη Chamo.

Μάλιστα λόγω της κατάστασης που δεν υπάρχουν τουρίστες είχαν το δωμάτιο 450 birr περίπου όσα δώσαμε εμείς στη pension. Υπό φυσιολογικές συνθήκες κοστίζει περίπου 2000 birr αν όμως ταξιδέψετε άμεσα στη χώρα έχετε υπόψιν σας αυτή την πληροφορία.

Άξιο αναφοράς περιστατικό στη πορεία μας προς την Χαράρ είναι ένα ξενοδοχείο που μείναμε στη πόλη Adama στο οποίο μάθαμε ότι δεν επιτρέπεται να κοιμηθούν στο ίδιο δωμάτιο άντρες ή γυναίκες μαζί!!! Μόνο ζευγάρια ή αν μπορείτε να αποδείξετε ότι είστε αδέρφια!!!

Όπως καταλαβαίνετε το έψαξα το θέμα και έμαθα ότι το να είσαι ομοφυλόφιλος στην Αιθιοπία δεν είναι απλά κατακριτέο αλλά μπορεί να σου κοστίσει και τη ζωή οπότε το κρύβεις για την ασφάλεια σου! Είπαμε ότι θα κοιμηθεί ο Μπάμπης με τη Βάλια και εγώ μόνος και το βράδυ αλλάξαμε δωμάτια,και το πρωί κάναμε ολόκληρο σχέδιο για να μην μας καταλάβουν αφού υπήρχε άνθρωπος που ξενύχτησε έξω από την πόρτα μας!!

Όσο πλησιάζουμε στη πόλη τόσο πιο έντονο γινόταν το μουσουλμανικό στοιχειό καθώς ενώ η πλειοψηφία της χώρας είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι στην περίοχη της Χαράρ είναι όλοι μουσουλμάνοι και μάλιστα θεωρούν τη Χαράρ ως 4 πιο ιερή πόλη του Ισλάμ.

Όπου σταματούσαμε όλος ο κόσμος μαζεύονταν γύρω μας αφού τούτη την διαδρομή κανένας ταξιδιώτης δεν την ακολουθεί και ένιωθες όλη την φιλοξενία,και την περιέργειά μέσα στα βλέμματα των κατοίκων.

Φτάνοντας στη πόλη της Harar γνώριζα από πριν που ήθελα να μείνουμε και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα αρκεί όμως να είστε τυχεροί και να έχει δωμάτια αφού υπάρχουν μόνο 3.

Πρόκειται για το Rewda Guesthouse που είναι ένα από τα παραδοσιακά σπίτια του ιστορικού κέντρου της οχυρωμένης πόλης.

Αυτό είναι το σαλόνι του σπιτιού που είχαμε όλο δικό μας. Πληρώσαμε ο καθένας 1300 birr(26€) για 2 βράδια μαζί με το πρωινό. Ακριβό σχετικά αλλά τα αξίζει και με το παραπάνω.
Το κόκκινο δάπεδο συμβολίζει το αίμα που έχυσαν όσοι πάλεψαν για την ελευθερία της πόλης, στο μεσαίο και πιο χαμηλό επίπεδο κάθονται οι γυναίκες του σπιτιού, αριστερά στο ψηλό επίπεδο οι άνδρες, στο πίσω μέρος οι νέοι, πίσω δεξιά οι ηλικιωμένοι, και τέλος μπροστά δεξιά όπως βλέπετε στη φωτογραφία οι καλεσμένοι ή φιλοξενούμενοι.

Τα ψάθινα πολύχρωμα καλάθια είναι δείγμα πλούτου της κάθε οικογένειας αφού είναι χειροποίητα και κάθε ένα από αυτά κοστίζει 60 με 70 ευρώ!!

Το ένα δωμάτιο είναι στον οντά και τα άλλα δύο κάτω. Υπάρχει μια τουαλέτα εξωτερική και ασφαλώς βγάζετε τα παπούτσια σας για να μπείτε όπως σε κάθε μουσουλμανικό σπίτι.
Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού μαζί με την υπηρέτρια μένουν στα έξω δωμάτια και η πιο ηλικιωμένη μιλάει Αγγλικά ώστε να συνεννοηθείτε κάπως.

Φτάνοντας τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας και προσπαθήσαμε να κάνουμε μπάνιο με νερό που με τα βίας έτρεχε!

Μόλις έπεσε το σκοτάδι στις 19:00 ήμασταν έτοιμοι για να ζήσουμε μία ξεχωριστή εμπειρία με ιδιαίτερη σημασία για την πόλη.
Το τάισμα της ύαινας αποτελεί παράδοση εδώ και χρόνια με τον Abbas Yusuf γνωστό ως "άνθρωπο των Υαινών" έμαθε να φροντίζει τις ύαινες από το πατέρα του Yusuf Mume Salleh ο οποίος είχε αναλάβει το τάισμα των θηλαστικών για πάνω από 45 χρόνια.

Οι ύαινες δεν έχουν επιτεθεί ποτέ στους κατοίκους από τότε που ο πατέρας μου ξεκίνησε να ταΐζει τις ύαινες μας λέει ο Yusuf ο οποίος τις καλεί για το γεύμα σφυρίζοντας και φωνάζοντας ακόμα και τα ονόματά τους!
Έχει πανσέληνο και είναι ιδανική βραδιά, αρχικά δείχνουν διστακτικές αλλά μόλις τους πετάει κάποια κομμάτια αρχίζουν να πλησιάζουν .

Έπειτα μας προτείνει να πάμε να κάτσουμε δίπλα του για να ταΐσουμε και εμείς τις ύαινες, και πηγαίνοντας πρώτος η ύαινα ήταν πολύ νευρική και πεινούσε κάνοντας απότομες κινήσεις.

Όταν έβαλε το κομμάτι κρέας ο Yusuf μπροστά στο πρόσωπό μου και το άρπαξε η ύαινα τρόμαξα αλλά προσπάθησα να δείξω ήρεμος!

Η σχέση των ανθρώπων της πόλης με τις ύαινες χρονολογείται από το 16 αιώνα μέχρι σήμερα αφού κάθε χρόνο προσφέρουν χυλό με κρέας κατσικιού αναμειγμένο με βούτυρο στο βουνό Hakim που βρίσκεται έξω από την πόλη. Το εν λόγω μέρος θεωρείτε ιερό αφού εκεί είναι θαμμένοι οι μουσουλμάνοι ηγέτες. Αν οι ύαινες αρνηθούν το φαγητά τότε πιστεύουν ότι η πόλη δεν θα έχει καλή τύχη.

Για να πάρετε μέρος στη διαδικασία θα πληρώσετε 200 birr (4€).

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε και φάγαμε το πρωινό που μας ετοίμασε η κυρία του σπιτιού, χειροποίητες πίτες με μέλι και υπέροχο τσάι ή καφέ.

Κάθε μέρα έβαζα 5 σταγόνες πρόπολη
Geomellon στο τσάι μου, ένα φυσικό προϊόν που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και λόγω της εποχής του ταξιδιού είχαμε πάντα στο μυαλό μας την ανησυχία μήπως αρρωστήσουμε.

Εκείνη την Κυριακή είχαμε κανονίσει να μιλήσουμε ζωντανά στην εκπομπή Σαββατοκύριακο με τον Μάνεση.

Βέβαια πολλές από τις πληροφορίες που είχαν για εμάς δεν ήταν σωστές όπως το ότι ταξιδέψαμε σε 35 χώρες σε 4 χρόνια και ότι πάντα ήμαστε μαζί σαν παρέα καθώς και οι ερωτήσεις ήταν αν μη τι άλλο άστοχες κατά την γνώμη μου.

Αφού τελειώσαμε με την σύνδεση ήρθε ο ξεναγός μας για την πόλη της Χαράρ ο Solomon Worku (what's app αριθμός:+251936052727) ο οποίος είναι από τους καλύτερους ξεναγούς στη πόλη έχοντας συνεργασία με μερικούς από τους καλύτερους φωτογράφους που έρχονται ως εδώ για να αποτυπώσουν αυθεντικές εικόνες.

Η βόλτα μας μέσα στα μικρά δαιδαλώδη στενά μας έφερνε αντιμέτωπους με δυνατές εικόνες από την καθημερινή ζωή των ντόπιων. Μια πόλη που διαθέτει 82 τζαμιά και ένα μονάχα ορθόδοξο ναό αλλά και πολλούς άστεγους που είδαμε να κοιμούνται στο δρόμο.

Οι γυναίκες της πόλης με τις πολύχρωμες ενδυμασίες τους δίνουν υπέροχο χρώμα και σε συνδυασμό με τα χρώματα των περισσότερων σπιτιών είναι η χαρά του φωτογράφου οπότε όλοι μας ήμαστε ενθουσιασμένοι.

Βλέπαμε παιδιά να παίζουν με αυτοσχέδια παιχνίδια σαν μια ρόδα την οποία έσπρωχναν με ενα σύρμα με επιδέξιες κινήσεις. Είδαμε και φωτογραφίσαμε τόσο όμορφα πρόσωπα και χαμόγελα χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουμε για αυτές σε μια πόλη που δεν έχει αλλοιωθεί ακόμα από τον μαζικό τουρισμό.

Χωρίς καμία υπερβολή στα λόγια μου αν φρόντιζαν να καθαριστεί η πόλη από τα ομολογουμένως πολλά σκουπίδια ,έδιναν βοήθεια στους άστεγους, και επένδυαν σε τουριστικές υποδομές θα γινόταν κατά την γνώμη μου κορυφαίος περιορισμός αφού εκτός από φωτογένεια έχει και τεράστια ιστορία και πολυπολιτισμικό ενδιαφέρον.

Υπάρχει έντονο το μουσουλμανικό στοιχειό αλλά θα δείτε Ινδούς, Τούρκους και από άλλες χώρες ανθρώπους να ζουν εδώ.

Σεργιανίζοντας στα μαγαζάκια βλέπουμε ένα κρεοπωλείο όπου υπάρχει μεγάλη ουρά.
Στεκόμαστε παρατηρώντας τον κόσμο και το μαγαζί και μέσα μου καταρρίπτονται ακόμα μια φορά όλα όσα κάνουμε σε διάφορα σεμινάρια στη δουλειά μας περί υγιεινής και ασφάλειας τροφίμων.

Προσπαθήστε να αποβάλλεται το δυτικό τρόπο σκέψης όταν βρίσκεστε σε τέτοιες χώρες, βγάλτε όλο αυτό το φόβο που μας ποτίζουν οι διάφορες υπηρεσίες περί ασφαλείας τροφίμων και στη συνέχεια βρισκόμαστε να τρώμε τρόφιμα γεμάτα συντηρητικά και χρωστικές! Εδώ μπορεί να μην υπάρχει ψυγείο και ανεμοκουρτίνες για τις μύγες αλλά το κρέας είναι φρέσκο, και τα ζώα έχουν τραφεί με χορτάρι και όχι μεταλλαγμένες τροφές όντας εγκλωβισμένα σε κλουβιά για να παχύνουν πιο γρήγορα. Αν θέλετε να κρίνετε σκεφτείτε πρώτα τι βάζετε εσείς στο πιάτο σας.

Αυτή είναι και η απάντηση μου σε όσους μου ρωτάνε πως δεν φοβάμαι να δοκιμάζω από τόσο βρώμικα μέρη φαγητό στο δρόμο. Γιατί έχω φάει τόση φορμόλη από τα κρέατα στα σουβλατζίδικα και από τα ψάρια των ιχθυοκαλλιεργειών, τόσα πολλά συντηρητικά από κάθε είδους συσκευασμένου τροφίμου στην πολιτισμένη κοινωνία μας οπότε τι να φοβηθώ. Μόνο το νερό προσέχω αφού οι άνθρωποι δεν έχουν την δυνατότητα να έχουν καθαρό νερό και να είναι καλά ψημένο το κρέας μου.

Η παραπάνω κυρία έφτιαχνε τηγανιτές πίτες με 5 birr την κάθε μια και ήταν υπέροχες!

Προηγούμενη σελίδα

Επομένη σελίδα