Ταξίδι στην Αιθιοπία εν μέσω πανδημίας.

2021-04-03

Φύγαμε με κατεύθυνση ένα από τα χωριά της φυλής Hamar αφού πρώτα σταματούσαμε στην αγορά Alduba που μπορείτε να δείτε διάφορες φυλές αλλά κυρίως τη Hamar και τη Bena που ουσιαστικά έχουν πολλά κοινά και το μόνο που αλλάζει είναι η περιοχή που ζούνε.

Και εδώ μας ζήτησαν να πληρώσουμε είσοδο για να μπούμε στην αγορά με κόστος 80 birr το άτομο κάτι που είναι εντελώς παράλογο όταν πας για να ψωνίσεις αναμνηστικά να πληρώνεις για να μπεις στην αγορά αλλά για 1,5 € δεν αξίζει να ασχοληθείτε.

Βλέπαμε γυναίκες να πωλούν την κόκκινη ώχρα που βάζουν στα μαλλιά τους ανακατεμένη με βούτυρο για να δίνουν αυτό το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα ,καπνό παραγωγής τους, διάφορα λαχανικά και το καφέ των φτωχών. Δηλαδή κρατούν το περίβλημα του καρπού το οποίο βράζουν αλλά το δοκιμάσαμε και δεν έχει καμία σχέση με τον καφέ.

Συναντήσαμε και μια ομάδα 5 νεαρών που την προηγούμενη μέρα είχαν περάσει την τελετή ενηλικίωσης πηδώντας γυμνοί πάνω από τις αγελάδες και σήμερα έκαναν βόλτα στην αγορά ψάχνοντας νύφη.

Αν ενδιαφέρεστε να αγοράσετε αναμνηστικά εδώ είναι μία καλή αγορά για να το κάνετε όμως θέλει πολύ υπομονή και παζάρια για να πετύχετε καλή τιμή.

Σε ένα σημείο της αγοράς μαζεύονται άντρες και γυναίκες και πίνουν όλοι τους την μπύρα παραγωγής τους την λεγομένη Sorghum μέσα σε τσούκους όπως λέμε αυτά τα δοχεία εδώ στη Κρήτη.

Παράγεται από το σόργο το οποίο είναι ένα από τα σημαντικότερα σιτηρά στην Αφρική μοιάζει στην ανάπτυξη του με το καλαμπόκι εκτός από το άνθος του στη κορυφή. Σας παραθέτω μια φωτογραφία από το διαδίκτυο για να καταλάβετε.

Βέβαια στην παραγωγή της μπύρας τους χρησιμοποιούν και ότι έχουν αντικαθιστώντας το σόργο με καλαμπόκι, κεχρί και ρίζα από το φυτό κασάβα.

Οι γυναίκες της φυλής Χαμάρ φροντίζουν ιδιαιτέρα το καλλωπισμό τους κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες φυλές και εκτός από την περιποίηση των μαλλιών φορούν πάνω τους περίτεχνα κολιέ με κοχύλια που έρχονται από την Κένυα.

Φύγαμε για να πάμε για φαγητό και στη συνέχεια θα πηγαίναμε σε ένα από τα χωριά της φυλής ώστε να έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους μετά την αγορά. Εδώ δεν θα βρείτε πολλές επιλογές στο φαγητό, λίγο ρύζι με λαχανικά και δροσερή μπύρα και αναψυκτικά είναι πολυτέλεια ειδικά μέσα σε 38 βαθμούς θερμοκρασία!

Φτάνοντας στο χωριό το οποίο ήταν σε μια πανέμορφη περιοχή συναντάμε το ντόπιο ξεναγό όπου πληρώνουμε 200 birr (4€) είσοδο συν 200 birr (4€) για φωτογραφίες το οποίο πληρώναμε ένα άτομο και έβγαζε για όλους μας.

Στην είσοδο του χωριού συναντάμε παιδιά που αντί να κουβαλούν την τσάντα του σχολείου έχουν ξύλα στην πλάτη τους και μας κοιτούν με αμηχανία και αυτό το αθώο βλέμμα που έχουν τα παιδιά.

Είναι πράγματα που πρέπει να σφίξεις το στομάχι όταν ταξιδεύεις εδώ και να μην προσπαθήσεις να κάνεις κήρυγμα περί παιδείας και τέτοια σε ανθρώπους που παλεύουν με την επιβίωση καθημερινά και κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις τους αρνούμενοι πεισματικά να αφομοιωθούν στο δυτικό τρόπο ζωής γιατί τότε θα χαθούν οι ρίζες τους.

Κάποια από τα έθιμα τους φαντάζουν σε εμάς τους δυτικούς ανατριχιαστικά, όπως όταν στην τελετή ενηλικίωσης που αναφέραμε πριν που οι νεαροί πηδούν πάνω απο τις αγελάδες οι γυναίκες συγγενείς του νεαρού φωνάζουν και προκαλούν τους άντρες να τις χτυπήσουν ώστε να δείξουν την δύναμή τους και την στήριξή τους στο νεαρό υποψήφιο που αν αποτύχει στην προσπάθεια γίνεται περίγελος της τοπικής κοινωνίας.

Θέλαμε να καταλάβουν οι κάτοικοι του χωριού ότι ήρθαμε σαν επισκέπτες που θέλουν να μάθουν το τρόπο ζωής τους και όχι απλά να βγάλουμε φωτογραφίες και να φύγουμε.

Έτσι είχα την ιδέα στην οποία συμφώνησε όλη η ομάδα να τους ζητήσουμε να αγοράσουμε ένα κατσίκι το οποίο θα ψήναμε αντικριστό στη φωτιά όπως κάνουμε και στην Κρήτη και να το φάμε όλη μαζί παρέα. Συμφωνήσαμε την τιμή στα 1200 birr (22€) και είπαμε να φωνάξει τους κατοίκους να έρθουν στο σπίτι του.

Μπορώ να πω ότι έμειναν έκπληκτοι με την προταση μας καθώς ποτέ κανείς δεν είχε κάνει κάτι παρόμοιο και ήταν τέτοια η αλλαγή στη συμπεριφορά τους που κατάλαβα ότι όλο αυτό είχε τεράστιο νόημα για αυτούς, μα κυρίως για εμάς που μας έκανε να ζήσουμε την πιο δυνατή στιγμή του ταξιδιού μας.

Μέχρι να ανάψει η φωτιά και να αρχίσει το ψήσιμο είχε σκοτεινιάσει και βρισκόμασταν κάτω από τον έναστρο ουρανό ,γύρω από την φωτιά, καθισμένοι σε δέρματα ζώων που μας έστρωσαν περιμένοντας καρτερικά να απολαύσουμε το κρέας. Είχαμε αγοράσει αλάτι γιατί στην Αιθιοπία δεν χρησιμοποιούν καθόλου και το κρέας χωρίς αλάτι δεν έχει την ίδια νοστιμιά.

Το γεύμα έγινε στο σκοτάδι γύρω από την φωτιά όπου ο ψήστης έφερνε το κομμάτι μπροστά μας το έκοβε σε μικρά κομμάτια και μας το έβαζε σε ένα τσούκο ο οποίος ήταν το πιάτο μας.
Πέρα από τις συνθήκες υγιεινής που αν το καλοσκεφτείς δεν θα φας με τίποτα εγώ προσωπικά απόλαυσα το γεύμα και ειλικρινά ήταν τόσο γευστικό όσο και το κρέας που τρώμε στη Κρήτη.
Βέβαια μετά τα χάπια του άνθρακα ήταν απαραίτητα για να διασφαλίσουν ότι δεν θα έχω στομαχικές διαταραχές. Η Μικαέλα δεν πήρε και δυστυχώς είχε κάποια θέματα την επόμενη μέρα τα οποία όμως ξεπέρασε με imodium που είναι επίσης απαραίτητα να έχετε μαζί σας για την διάρροια. Ευτυχώς ήταν μικρό το πρόβλημα και η Μικαέλα είχε τόσο ενθουσιασμό για το ταξίδι που δεν την πτόησε καθόλου.

Προηγούμενη σελίδα

Επομένη σελίδα