Ταξίδι στην Αιθιοπία εν μέσω πανδημίας.

2021-04-03

Ξυπνήσαμε στις 07:00 και μπήκαμε στο mini van που θα περνούσαμε πολλές ώρες τις επόμενες μέρες.

Μέχρι το Arba Minch η διαδρομή είναι 8 ώρες και μαζί με τα διαλείμματα θα σας πάρει όλη τη μέρα, όμως οι εικόνες που θα δείτε θα σας μείνουν αξέχαστες. Η σημερινή μέρα ήταν η παγκόσμια ημέρα νερού και εμείς βλέπαμε ανθρώπους να γεμίζουν νερό από το ποταμό και να το κουβαλούν για χιλιόμετρα με γαϊδουράκια και αυτοσχέδιες άμαξες.

Είναι οι στιγμές που παίρνεις το μάθημά σου και κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι στη χώρα σου στεναχωριέσαι και γκρινιάζεις για μικροπράγματα όταν άλλοι μοχθούν για τα βασικά.

Είναι η ξηρή περίοδος στη χώρα οπότε έχουν να δουν βροχή αρκετό καιρό και τα ποτάμια έχουν ελάχιστο νερό και όπως είναι λογικό όχι για τα δικά μας στομάχια. Για αυτό θέλει μεγάλη προσοχή το νερό σε τέτοιες χώρες, θα καταναλώνεται αυστηρά μόνο εμφιαλωμένο, όταν κάνετε μπάνιο προσέχετε να μην μπαίνει σε μάτια και στόμα, όταν πλένετε τα δόντια σας ξεπλένετε οδοντόβουρτσα και το στόμα με εμφιαλωμένο νερό, και τέλος αποφύγετε παγάκια, χυμούς γιατί προσθέτουν νερό της βρύσης, και λαχανικά που θα έχουν πλυθεί με τέτοιο νερό ή αν φάτε σαλάτα πιείτε ενεργό άνθρακα για σιγουριά.

Έπειτα από 2 ώρες κάναμε μια στάση για ένα καφέ και για να πάρουμε νερά και κάποια σνακ για το ταξίδι. Είχαμε διαβάσει ότι πρέπει να έχουμε αρκετά νερά γιατί στη κοιλάδα υπάρχει περίπτωση να μην βρίσκουμε, όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και το να πίνετε ζεστό νερό με θερμοκρασίες στους 34 με 38 βαθμούς είναι βασανιστικό, οπότε μην πάρετε πολλά.

Εδώ είδαμε και για πρώτη φορά το περίφημο Khat το φυτό που καταναλώνουν με μανία οι ντόπιοι και είναι παρόμοιο με τα φύλλα κόκας .

Ειδικά στη πόλη Χαράρ όλοι οι κάτοικοι κυκλοφορούν σαν ζόμπι από την επήρεια αυτού του φυτού που αρχικά σε φέρνει σε υπερδιέγερση και ένταση και μετά σε ρίχνει σε λήθαργο. Ο Μπάμπης που βλέπετε στη φωτογραφία ήταν ο μοναδικός που δοκίμασε αλλά προφανώς χρειάζεται να μασήσεις ποσότητα σε φύλλα για να έχεις παρενέργειες.

Αν βρείτε φούρνο σαν το παραπάνω τολμήστε να δοκιμάσετε γεύσεις όπως τα donuts που φτιάχνουν.

Συνεχίσαμε έπειτα την πορεία μας αφού είχαμε αρκετές ώρες διαδρομής η οποία γινόταν σε δρόμους με πολλές λακκούβες, με αγελάδες να κλείνουν το δρόμο, με την αστυνομία να μας σταματάει τουλάχιστον 10 φορές για τυπικό έλεγχο, και για αυτό χρειάζεστε ένα καλό οδηγό σαν το Robel γιατί θέλει τεράστια εμπειρία για να αποφύγεις τόσα εμπόδια.

Υπάρχουν πτήσεις από την Addis Ababa έως την Arba Minch αλλά και την Jinka αν δεν θέλετε να κάνετε αυτή την πολύωρη διαδρομή όμως προσωπικά δεν το μετάνιωσα για την επιλογή μας.

Οι εικόνες αυτές ήταν τόσο αυθεντικές και μπορούσες να καταλάβεις το τρόπο ζωής των ντόπιων.
Στην στάση μας για φαγητό είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω για πρώτη φορά το αγαπημένο μου παραδοσιακό πιάτο το Bozena Shiro. Πάνω στην injera που όπως αναφέραμε αποτελεί τη βάση ρίχνουν ψητά ρεβίθια που σιγοβράστηκαν σε μια πικάντικη σάλτσα berbere και προστέθηκε βοδινό κρέας με βούτυρο και καρυκεύματα Kibe.

Φτάσαμε περίπου στις 15:00 στην Arba minch και χρειάστηκε άλλη μία ώρα σε ένα χωμάτινο ανηφορικό δρόμο για να φτάσουμε στο χωριό της φυλής Dorze σε υψόμετρο 2500 μέτρων που ήταν ότι πιο τουριστικό είδαμε στη χώρα.

Πληρώσαμε είσοδο 300 birr(6€) και παρόλο που σας προτείνω από την εμπειρία μας να αποφύγετε την επίσκεψή σας εκεί γελάσαμε αρκετά με τον οικοδεσπότη που μας πότισε ενα ποτό καλωσορίζοντάς μας.
Μας έδειξαν τα σπίτια τους τα οποία είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να φεύγει ο καπνός από την φωτιά που ανάβει όλη τη μέρα για να γλιτώνουν από τους τερμίτες που τους δημιουργούν μεγάλα προβλήματα και τους αναγκάζουν να μετακινούν τα σπίτια τους σε άλλες τοποθεσίες.

Ειδικεύονται στην ύφανση παραδοσιακών ενδυμάτων αλλά και στην καλλιέργεια λαχανικών που στο υψόμετρο που ζουν δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση.

Η παραδοσιακή φορεσιά τους έχει υπέροχα χρώματα αλλά και δέρμα άγριων ζώων όπως μίας λεοπάρδαλη που είχε πάνω του ο οικοδεσπότης την οποία μας έδειχνε με περηφάνια.
Είναι 150 ετών μας λέει, την είχε σκοτώσει ο παππούς μου και περνάει από γενιά σε γενιά γιατί είναι μέρος της ενδυμασίας μας. Αντιλαμβάνεται κανείς γιατί η χώρα δεν έχει τόσα άγρια ζώα όπως η Κένυα και η Τανζανία από αυτό αλλά και από την περίοδο ξηρασίας και πείνας που πέρασαν από το 1983 έως το 1985 που υπολογίζεται ότι πέθαναν πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι και σε τέτοιες περιπτώσεις για να επιβιώσεις σκοτώνεις ότι βρεις.

Τα κορίτσια της παρέας η Μικαέλα και η Βάλια συμμετείχαν στην διαδικασία παρασκευής μιας παραδοσιακής πίτας που φτιάχνεται από ένα είδος μπανανιάς επονομαζόμενης false banana ή αιθιοπική μπανάνα ή ψευδο-μπανάνα και είναι ένα ποώδες είδος ανθοφόρων φυτών που ανήκει στην οικογένεια μπανανών Musaceae.

Τρίβοντας τα φύλλα αρχίζει και βγαίνει μια λευκή σκόνη αμύλου της οποίας αφαιρούν την υγρασία και την αποθηκεύουν κάτω από το έδαφος σε τρύπες τις οποίες σκεπάζουν με φύλλα της μπανανιάς.

Έβγαλαν από το έδαφος ένα κομμάτι που ήταν εκεί για 3 μήνες και μας έδωσαν να το μυρίσουμε και με αυτό θα φτιάχναμε τις πίτες που θα τρώγαμε.

Είχε πολύ δυνατή μυρωδιά σαν μουχλιασμένο τυρί αλλά ομολογώ ότι σαν γεύση μαζί με το μέλι που μας έδωσαν ήταν μια χαρά .

Φύγαμε από το χωριό ελαφρώς ζαλισμένοι αφού τα δύο ποτηράκια του ποτού που μας έδωσαν ήταν αρκετά δυνατό και στη πορεία στο αμάξι μας συναντήσαμε παιδιά να πωλούν κολιέ με χάντρες από ευκάλυπτο που είναι ιδανικό για να διώχνει τα κουνούπια με κόστος μόλις 50 birr. Στην πορεία μας συναντήσαμε πολλές γυναίκες να κουβαλούν ξύλα, και διάφορα άλλα προϊόντα στην πλάτη ανηφορίζοντας και είχαμε μείνει έκπληκτοι από την δύναμη αυτών των γυναικών.

Ιδιαιτέρα στην πόλη Arba minch που βρίσκεται δίπλα στις λίμνες abaya και chamo έχει πολλά κουνούπια οπότε θα χρειαστείτε ένα καλό αντικουνουπικό και πάρτε μαζί σας και συσκευή με ταμπλέτες για το ξενοδοχείο.
Επίσης είναι καλό να έχετε πάρει χάπια για την ελονοσία με συνταγή που θα σας δώσει η υγειονομική υπηρεσία της περιοχής σας. Όσον αφορά τα εμβόλια που μας ρωτάνε συνέχεια οι ταξιδιώτες η γνώμη μου είναι να κάνετε όλα όσα σας προτείνουν δηλαδή Ηπατίτιδας Α, Πολιομυελίτιδας, Κίτρινου πυρετού.

Τα ξενοδοχεία που θα βρείτε στην κοιλάδα του Όμο τα περισσότερα έχουν τις βασικές παροχές και για να αποφύγετε δυσάρεστες εκπλήξεις καλό θα είναι να έχετε δικά σας σεντόνια μαζί και πετσέτες. Σε κάποιες περιπτώσεις πιθανόν να χρειάζεστε και σπρέι ειδικό για τα ακάρεα καθώς είχα διαβάσει αρκετά περιστατικά με ταξιδιώτες που ξύπνησαν με σημάδια στο σώμα και κνησμό.

Το σπρέι της εταιρείας
Allerg- Stop

είναι βιοκτόνο απωθητικό ακάρεων, κοριών, ψύλλων και μάλιστα σε συσκευασία 100 ml που είναι ιδανικό για τους ταξιδιώτες.

Η κουνουπιέρα αποδείχθηκε απαραίτητη γιατί όλο το βράδυ ακούγαμε τον ήχο των κουνουπιών που έκαναν βόλτες στο δωμάτιο!!

Ξυπνήσαμε το πρωί και πήγαμε για πρωινό σε διπλανό ξενοδοχείο ώστε να έχουμε δυνάμεις για την απαιτητική μέρα που θα ακολουθούσε.

Η ομελέτα ήταν από τις λίγες επιλογές που είχαμε για πρωινό σε όλο το ταξίδι αφού οι Αιθίοπες τρώνε injera και για πρωινό! Εμείς βέβαια είχαμε μαζί μας και ποιοτικό Κρητικό μέλι της εταιρείας
Geomellon που μας στήριξε σε αυτό το ταξίδι και την ευχαριστώ πολύ.

Μετά το πρωινό μας ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση αρχικά για το χωριό της φυλής Konso και στη συνέχεια για το χωριό της φυλής Hamar στη πόλη Turmi. Κάναμε ένα πέρασμα από την λίμνη Chamo στην όποια μπορείτε να κάνετε βαρκάδα και να εντοπίσετε κροκόδειλους και ιπποπόταμους [όχι όμως την εποχή της ξηρασίας που βρεθήκαμε εμείς] αφού πληρώσετε είσοδο για την λίμνη και την βαρκάδα.

Στη διαδρομή μας εντοπίσαμε πολλά μελίσσια πάνω στα δέντρα και σταματήσαμε για να τα δούμε από κοντά. Η Αιθιοπία είναι η πρώτη σε παραγωγή μελιού στην Αφρική και τα μελίσσια τοποθετούνται ψηλά στα δέντρα, τα κατασκευάζουν με ξύλα και από πάνω βάζουν δέρμα κατσίκας για να καλύψουν τα κενά.
Θα βρείτε μέλι με 1 ευρώ το μισό κιλό αλλά κακής ποιότητας και με 9 ευρώ το κιλό το εξαιρετικής ποιότητας που και πάλι δεν συγκρίνεται με το Κρητικό θυμαρίσιο μέλι κατά την γνώμη μου.

Προηγούμενη Σελίδα

Επόμενη Σελίδα