Ταξίδι στην Αιθιοπία εν μέσω πανδημίας.

2021-04-03

Φύγαμε από το χωριό νύχτα και είχαμε συνεννοηθεί με τον οδηγό μας να μείνουμε σήμερα σε camping (Mango Camping) σκηνές σε ένα ήσυχο περιβάλλον κάτω από τεράστια δέντρα μάνγκο. Το κόστος ήταν 400 birr(8€) για κάθε σκηνή ποσό που περίπου δίναμε και σε κάποια απο τα ξενοδοχεία που μείναμε.

Μια εμπειρία που δεν μπορώ να σας προτείνω αφού στο υποτιθέμενο μπάνιο του κάμπινγκ το νερό έτρεχε σταγόνα-σταγόνα οπότε την βγάλαμε με υγρά μαντηλάκια και το βράδυ μέσα στη σκηνή η ζέστη ήταν αφόρητη.

Στα θετικά της εμπειρίας οι ήχοι των πουλιών που ήταν σαν τραγούδι και οι μικρές μαϊμούδες που ήταν πάνω στα δέντρα ψάχνοντας για μάνγκο.

Το πρωινό που μας ετοίμασαν στο κάμπινγκ περιείχε ομελέτα, μέλι, καφέ, τσάι και εκεί δοκιμάσαμε το καφέ της φυλής Χαμάρ με τα τσόφλια του σπόρου καφέ που βράζουν το οποίο δεν γινόταν να το πιείς με τίποτα.
Σταματήσαμε για να φάνε πρωινό ο Robel και ο Happy και εμείς να πιούμε ένα δροσερό αναψυκτικό πριν αναχωρήσουμε για την φυλή Dassenech.
Όπως σε κάθε σημείο που σταματούσαμε είχαμε γίνει αξιοθέατα για τους ντόπιους και ιδιαίτερα ο Γιώργος που με τα μακριά μαλλιά του και τα γένια του προκαλούσε τρομερή εντύπωση σε όλους. Κάτω βλέπετε ένα μικρό κορίτσι που προσφέρθηκε να του κάνει μερικά κοτσιδάκια.

Η επόμενη στάση μας ήταν στην κόλαση!!! Έτσι ακριβώς ένιωσα φτάνοντας στο χωριό της φυλής Dassenech αφού πρώτα διασχίσαμε με βάρκα το ποταμό Όμο για να φτάσουμε ως εκεί. Βεβαία υπάρχει και γέφυρα αλλά το κάναμε για την εμπειρία. Συνολικά πληρώσαμε 420 birr(8€) το άτομο για την είσοδο στο χωριό, την βαρκάδα, και το τοπικό ξεναγό και τις φωτογραφίες.

Φτάσαμε στην απέναντι όχθη του ποταμού και εκεί μας περίμενε ο τοπικός ξεναγός ο όποιος ανήκε στην βασιλική οικογένεια και είχε αφομοιωθεί στο δυτικό τρόπο ζωής και ερχόταν εδώ προφανώς για τις ξεναγήσεις και για να δει τους δικούς του. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλουν να μορφωθούν τα παιδιά τους γιατί στη συνέχεια είναι αδύνατο να συνεχίσουν τις παραδόσεις και το τρόπο ζωής των προγόνων τους.

Όπως είναι λογικό τον βομβάρδισα με ερωτήσεις και ήθελα πραγματικά να μάθω πως αυτοί οι άνθρωποι ενώ τους δίνεται η δυνατότητα για παράδειγμα να γεννούν σε νοσοκομεία στη πόλη προτιμούν το χωριό τους και τον πρακτικό γιατρό που χρησιμοποιεί βότανα. Έκανε τόση ζέστη και φυσούσε δυνατός αέρας που η σκόνη έμοιαζε με ομίχλη αλλά ήθελα να μάθω τα πάντα για τους ντόπιους. Είναι ανιμιστές η οποία είναι μια αρχέγονη ανθρώπινη θρησκεία, που θεμελιώνεται στην πεποίθηση της ύπαρξης πνευματικών υπάρξεων που εμψυχώνουν κάθε μορφή και εκδήλωση του φυσικού κόσμου.

Βλέπουμε ότι υπάρχει σχολείο βασικής εκπαίδευσης κάτι που μας γεμίζει ελπίδα αλλά το αν είναι όντως λειτουργικό κανείς δεν το γνωρίζει.

Οι κάτοικοι της φυλής χωρίζονται σε κατηγορίες, κάθε οικογένεια ανήκει σε μία ανώτερη δύναμη με εκείνη της φωτιάς, του φιδιού και του νερού να έχουν ιδιαίτερη αξία και μόνο από τις οικογένειες που ανήκουν σε αυτές μπορεί να αναδειχθεί ο αρχηγός του χωριού ο οποίος παίρνει και τη μισή σοδειά σαν φόρο από κάθε οικογένεια.
Από τα μαλλιά κάθε γυναίκας καταλαβαίνει κανείς αν είναι ελεύθερη η δεσμευμένη, η παρακάτω κοπέλα είναι αρραβωνιασμένη και ετοιμάζεται για γάμο.

Είναι πολυγαμικοί αρκεί βέβαια να έχεις χρήματα για να έχεις διαφορετικό σπίτι σε κάθε σύζυγο και πάντα το σπίτι της δεύτερης συζύγου φτιάχνεται στα αριστερά της πρώτης και πάει λέγοντας και ποτέ στα δεξιά. Σπίτια τα οποία ουσιαστικά είναι καλύβες φτιαγμένες με ξύλα και επενδυμένες με λαμαρίνες για να προστατεύονται από την βροχή.

Ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και οι άντρες χρειάζεται να διασχίζουν καθημερινά ως και 70 χιλιόμετρα όπως λένε με το κοπάδι τους έχοντας να αντιμετωπίσουν πέρα από όλες τις δυσκολίες και τις αντίπαλες φυλές από την γειτονική Κένυα που πολλές φορές έρχονται σε συγκρούσεις μαζί τους.

Όταν κάποιος σκοτώσει κάποιον εχθρό της φυλής, είτε είναι ζώο είτε κλέφτης που προσπαθεί να κλέψει ζώα από το κοπάδι τότε γίνεται ήρωας! Και αυτή η ηρωική πράξη σημαδεύεται στο σώμα του ίδιου αλλά και των συγγενών του που νιώθουν περήφανοι! Σκίζουν το δέρμα τους με ένα ξυράφι βάζουν στη πληγή στάχτη με μέλι και η μόλυνση της πληγής αφήνει αυτό το σημάδι. Είναι όπως μας είπαν τα τατουάζ των φυλών της κοιλάδας του Όμο.

Και εδώ θα βρείτε να αγοράσετε αναμνηστικά όπως τα κολιέ που φορούν οι κοπέλες του χωριού ως και δόντια από άγρια ζώα που έχουν σκοτώσει προστατεύοντας το κοπάδι τους. Είναι απαραίτητο πλέον να έχουν όπλα για να προστατεύονται τα οποία βρίσκουν παράνομα από τη Σομαλία κυρίως και κοστίζουν περίπου 6 αγελάδες για ένα καλάσνικοφ ΑΚ-47.

Φεύγουμε με την αίσθηση ότι δεν θα αντέχαμε ούτε μια εβδομάδα ζωής εδώ ενώ εκείνοι είναι ευτυχισμένοι αν το κοπάδι τους είναι καλά και αν έχουν κάποιες μικρές καλλιέργειες.

Φεύγοντας από το χωριό στο δρόμο μας συναντήσαμε και τα παιδιά της φυλής Bana που περπατούν πάνω σε ξύλα, έχοντας βαμμένα τα πρόσωπα τους περιμένοντας να περάσει κάποιος τουρίστας ώστε να φωτογραφηθούν μαζί του και να πάρουν χρήματα.

Έβλεπες τα πρόσωπα τους πόσο χαρούμενα ήταν και ένιωθες ότι πραγματικά απολαμβάνουν αυτό το παιχνίδι που εντυπωσιάζει τους ξένους.

Μετά την επίσκεψή μας στην φυλή πήραμε το δρόμο για πιο βόρεια στη πόλη jinka όπου επιλέξαμε να μείνουμε σε ένα καλύτερο ξενοδοχείο για να κάνουμε ένα καλό μπάνιο που δεν είχαμε την ευκαιρία στο camping το Jinka NASA hotel με κόστος 450 birr(9€) το δίκλινο.

Το απόγευμα πήγαμε για δείπνο σε ένα κοντινό εστιατόριο που είχα διαβάσει καλές κριτικές το Besha gojo restaurant και παρόλο που οι τιμές ήταν πιο αυξημένες από το κανονικό το φαγητό ήταν εξαιρετικής ποιότητας.

Εγώ έφαγα ξανά το αγαπημένο μου Bozena shiro και τα παιδιά ρύζι με κρέας που είπαν ότι ήταν πολύ καλό. Το Bozena shiro ήταν ένα πιάτο που κόστιζε από 80 birr(1,5€) ως 120 birr(2,3€) οπότε εκτός από γευστικό ήταν και οικονομικό πιάτο.

Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί θα πηγαίναμε στην πιο σκληρή και επιθετική φυλή που βρίσκεται στη χώρα τους Mursi.
Πρώτα όμως θα πηγαίναμε να πλέναμε το mini van. Και ξαφνικά κατηφορίζουμε σε ένα ποτάμι και μας λένε εδώ είναι το πλυντήριο.

Υπήρχαν πολλοί ντόπιοι που αναλαμβάνουν να καθαρίσουν το όχημά σας ρίχνοντας νερό με κουβαδάκια και βάζοντας και απορρυπαντικό το οποίο βέβαια καταλήγει στο ποτάμι που πιο κάτω γεμίζουν κάποιοι νερό για να πιουν ή κάνουν μπάνιο!

Έχουμε και πλυντήρια σύγχρονα μου λέει ο Robel αλλά όλοι προτιμούν αυτά λόγω ότι είναι πιο οικονομικά. Εμείς πάντως απαθανατίσαμε τις στιγμές και γίναμε ακόμη μια φορά κέντρο της προσοχής των ντόπιων που βρισκόταν εκεί.

Όταν θα επισκεφθείτε τώρα τη φυλή Mursi θα φροντίσετε να το κάνετε νωρίς το πρωί ώστε να λείπουν οι άντρες στα χωράφια και γιατί μετά πίνουν και γίνονται ιδιαίτερα επιθετικοί.

Και εδώ θα χρειαστεί να πληρώσετε είσοδο στο χωριό, τοπικό ξεναγό, είσοδο στο εθνικό πάρκο Μάγκο, και επιπλέον φύλακα με όπλο για παν ενδεχόμενο ο οποίος βέβαια ουσιαστικά είναι μια λύση της κυβέρνησης να δώσει θέσεις εργασίας σε ντόπιους. Συνολικά πληρώσαμε 750 birr (15€) το άτομο για όλα αυτά με κάποιες από αυτές τις χρεώσεις βέβαια να καταλαβαίνουμε ότι είναι κοροϊδία αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε και τίποτα διαφορετικό .

Φτάνοντας σε ένα από τα χωριά είδαμε μερικές από τις γυναίκες και τα παιδιά τους. Κατεβήκαμε αφού συμφωνήσαμε με την μεγαλύτερη γυναίκα του χωριού τις τιμές αφού έλειπαν οι άντρες.

Ήταν εντελώς αμήχανο να πρέπει να τοποθετείς τους ανθρώπους σαν πιόνια για να γίνουν πορτρέτα στις φωτογραφίες σου.

Είναι κάτι που προσωπικά δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω και το ανέλαβε η Βάλια που αγαπάει την φωτογραφία να τραβάει και να μας δώσει το υλικό. Εννοείται και εκείνη ένιωθε άβολα και μια λύση για να σπάσετε αυτή την αμηχανία είναι να ζητήσετε να σας δείξουν τις εργασίες που κάνουν και να συμμετέχετε σε αυτές. Τα κορίτσια ανέλαβαν να τρίβουν το καλαμπόκι για να το κάνουν αλεύρι με τις γυναίκες της φυλής να γελούν μαζί τους που δεν τα καταφέρνουν όπως αυτές.

Όσο περνούσε η ώρα έκαναν την εμφάνισή τους οι άντρες του χωριού που προς το παρόν δεν μας έδωσαν ιδιαίτερη σημασία.

Κατάφερα λόγω μεγέθους να μπω στις καλύβες τους και να δω το εσωτερικό μαζί με το ξεναγό όπου είδαμε να έχουν μέσα κρέας αποξηραμένο στον ήλιο και χώρο που ανάβουν φωτιά ενώ δεν υπάρχει κάποιος χώρος για να φεύγει ο καπνός!

Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φυλής Mursi είναι τα πιατάκια που βάζουν στο κάτω χείλος οι γυναίκες κάτι που έχει μείνει σαν παράδοση από τους προγόνους τους που απέφευγαν με αυτό το τρόπο να τους παίρνουν για δούλους επειδή έδειχναν άγριοι .

Για γίνει αυτό σπάνε τα κάτω δόντια σε ηλικία 5 με 6 ετών, σκίζουν το χείλος και τοποθετούν ένα μικρό ξύλο στο σκίσιμο. Όσο περνάει ο καιρός το χείλος κρεμάει και κάθε φορά τοποθετούν και μεγαλύτερο πήλινο πιατάκι . Μια παράδοση που τείνει να εκλείψει όπως μας λένε αφού οι νέες κοπέλες το αποφεύγουν. Το ίδιο είδαμε να κάνουν κάποιοι από τους κατοίκους και στα αυτιά τους και μάλιστα είναι και δείγμα ομορφιάς για εκείνους.

Ένα ενδιαφέρον τελετουργικό που ακολουθούν είναι οι κονταρομαχίες μεταξύ των ανύπαντρων αντρών όπου όποιος κερδίσει γίνεται στόχος για τις πιο όμορφες γυναίκες του χωριού για να τον παντρευτούν. Και σε αυτή τη φυλή όταν σκοτώσει κάποιος ένα εχθρό χαράζει στο σώμα του σημάδια αλλά και για ομορφιά κάποιες γυναίκες είχαν περίτεχνα σχέδια στο σώμα τους.

Και ενώ όλα πήγαιναν κατ' ευχήν όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε δώσαμε στον ξεναγό τα χρήματα για να τα δώσει και εκείνοι απαιτούσαν περισσότερα γιατί όπως είπαν όλοι μας είχαμε κινητά και εμείς πληρώσαμε μόνο ένας να τραβάει φωτογραφίες. Η παρουσία των αντρών όπως είναι λογικό όξυνε τα πνεύματα ο τοπικός ξεναγός δέχτηκε πίεση με τον φύλακα με το όπλο να είναι σχεδόν αμέτοχος. Εμείς μπήκαμε μέσα στο mini van αλλά η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο.

Με τα ξύλινα κοντάρια τους έδωσαν κάποιες στο ξεναγό που προσπαθούσε να τους ηρεμήσει, και αν δεν είχαν εμπλακεί οι γηραιότεροι να συμφωνήσουν να δώσουμε αλλά 200 birr(4€) τα πράγματα θα είχαν γίνει χειρότερα.

Προηγούμενη σελίδα

Επομένη σελίδα